van sweatshop naar de boer op

vandaag was de grote dag (zal ik het de lounch noemen? welja, ik doe het), de craft fair in the Dukes en tevens de lancering van mijn winkeltje en de naam:

aangenaam!
Er moest deze week nog veel worden (af)gemaakt, dat was dus vorig weekend jurken knippen op zaterdag en naaien op zondag en maandag, en dan in de avonduurtjes nog meer naaien en knopen aanzetten en logos ontwerpen en prijskaartjes maken. En de presentatie verzinnen en uitvoeren en nog wat extra haken en knippen en knopen kopen en nog meer jurken knippen en die naaien en knoopjes aanzetten... dit alles uitmuntend in een avond vol priegelwerk met wat hulp van de familie, gisteren:

(zo moet Karl Lagerfeld zich voelen, de dag voor de modeshow, dacht ik nog). En dan alles op hangers en in tassen en na dus een hele week ongeveer elk vrij moment te hebben gezweet was het vandaag het uur u.

alle jurken aan de lamp:

al het overige op de tafel ernaast ( de tafel bij ingang en bij het raam! waarom niemand anders die niet als eerste geclaimd had was me een raadsel, maar mij kwam het wel goed uit):
en dan de winkeljuffrouw ceo ernaast:

en dan maar wachten. Het was van 12 tot 4, en hoewel de overige kraampjes klaagden over gebrek aan organisatie van de kant van de organisatie, en geen publiciteit en weinig aanloop (behalve de mensen die toevallig naar de matineevoorstelling van Love's Labour Lost in hetzelfde gebouw gingen (zoals Padraic- terwijl oma en tante Lokke op het model pasten)) had ik aan belangstelling geen gebrek, vooral ook niet omdat Padraic gisteravond nog snel een mailtje had rondgestuurd aan alle vrienden. Kortom ik heb nog best goed geboerd voor de eerste keer, met van alles wat en een kwart van mijn jurken verkocht, zelfs een aan Marije, mijn oud-collega uit Amsterdam die opeens binnenliep!

De rest, en al de rest van mijn miniwarenhuisvlijt komt heel snel op etsy, in mijn winkeltje: www.etsy.com/shop/ateliermillepied.

tot daar!