hen do part 1

Afgelopen weekend waren Aoife en ik weer in Nederland,. zodat ik met mijn Nederlandse (*) vriendinnen het afscheid van mijn eenzame bestaan kon vieren. Bij wijze van handig (voor mij dan) gingen we met zijn negenen vlaggen maken van vintage behang, om op de bruiloft te gebruiken om de parish hall te versieren. Lokke had voor vier rollen behang, ontelbare scharen, nietmachines, behanglijm, pritsticks, linealen, tea en cake (en scones en sandwiches en brownies en... en... en...) gezorgd en dan, knutselen maar. Het leek wel een ware sweatshop, en dat op de dag van de arbeid. We kwamen er al gauw achter dat Taylor en Ford's ideeen over het rationaliseren van het productieproces zo gek nog niet waren, en dus lieten we het geestelijk welzijn van de dames voor een dag maar even varen en deed ieder zijn deel: meten, knippen of plakken.
Dat laatste duurde vééél langer dan gedacht (ik dacht dat doen we wel even in een middagje) en uiteindelijk is slechts een kwart van de lijnen geplakt: 25m. Wel waren alle flinke wiebertjes geknipt, dus ik ben eergisteren met een koffer vol behang in dropvorm en overige restanten teruggevlogen. Vanavond ga ik met Andrea verder plakken als Aoife op bed ligt.
Hoe dan ook, het was wel een succes en ik was heel blij om mijn vriendinnen allemaal bij me te hebben op mijn feestje, complimenten voor Lokke's strakke organisatie (tot en met het menu in het restaurant toe!).

Iris als standaardmeter (erg nauwkeurig overigens!)

de meisjes van de vlaggenlijnfabriek

en dan te bedenken dat al het behang mee naar Engeland is gekomen in welke vorm dan ook



* ze mogen dan stuk voor stuk allemaal op zijn minst half-Nederlands zijn, er waren nogal wat internationale connecties: een half pools/half nederlandse, een half russisch/half nederlandse wonende in België met een Zweedse in Nederland wonende vriend, een getrouwd met een Duitse man, een getrouwd met een Equadoriaan, een wonende in Duitsland met een Nederlandse man en een met een half Engelse vriend...